محمد مهدی سمتی؛ نرجس طهماسبی نگهداری
دوره 7، شماره 20 ، آبان 1390
چکیده
تنوع رنگ ها در عصر حاضر و آگاهی شاعران معاصر از این تنوع، ناشی از نگرش و بینش عمیق و هوشمندانه آنها به عناصر هستی است. اگرچه به کارگیری رنگها در ادبیات عربی قدیم، وجود داشته است، بیشتر انعکاسی مستقیم از رنگها در زندگی واقعی بود. در ادبیات عربی معاصر، رنگها نه تنها برای زیباسازی شعر، بلکه به عنوان ابزاری در راستای نمادپردازی ...
بیشتر
تنوع رنگ ها در عصر حاضر و آگاهی شاعران معاصر از این تنوع، ناشی از نگرش و بینش عمیق و هوشمندانه آنها به عناصر هستی است. اگرچه به کارگیری رنگها در ادبیات عربی قدیم، وجود داشته است، بیشتر انعکاسی مستقیم از رنگها در زندگی واقعی بود. در ادبیات عربی معاصر، رنگها نه تنها برای زیباسازی شعر، بلکه به عنوان ابزاری در راستای نمادپردازی استفاده میشوند.
عواملی مثل سیاست محوری، اجتماع گرایی و مسئله شهر، اصلی ترین عوامل بروز زمینه های نمادین رنگ، نزد شاعران معاصر به شمار میرود، همچنین ایدئولوژی خاص و گاه دیدگاه مکتبی شاعران مذکور در کنار حوادث نامیمون شخصی، زمینة بروز برخی نمادهای اختصاصی در اشعارشان را فراهم میسازد.
صلاح عبد الصبور از جمله شاعران معاصر عربی است که در سطح گسترده از رنگهای نمادین استفاده کرده است. این مقاله، به بررسی رنگها در دیوان صلاح عبد الصبور و دلالتهای نمادین آنها می‌پردازد. روش کار، توصیفی- تحلیلی است. نتایج این پژوهش، نشان میدهد که شاعر از رنگهای سیاه، سرخ، سبز، فیروزه، سفید، گندمگون و خاکستری استفاده کرده است. رنگ سیاه، رنگ غالب در رنگهای نمادین شاعر است که به مدلولهایی مثل عدم سادگی و بیآلایشی مردم شهر، وجود دشمنان داخلی و خارجی و حملة رژیم صهیونیستی اشاره دارد.
